18 Nisan 2010 Pazar

Charles Bukowski

Kırgın,sefil,kendini kazıklanmış hisseden
yalnız insanlar,güçlerin ihanetine uğradıklarını
hissederek,hayatı suçlayarak,koşulları suçlayarak,
başkalarını suçlayarak,oysa aslında
onlardır
tamamen iştah tıkatıcı,görevmişçesine sıradan,korkak
hayatta hiçbir şeyi doğru yapamadıkları halde haksızlığa
uğradıklarını düşünürler,esefle doldururlar dünyayı,
nefretle-
hiçbir yerin ortasında ölü-gözlü milyonlarca
insan hatası,günden güne,geceden geceye hadım edilmiş
eylemleri ile ilerleyen,
dünyanın ciğerini yakıyor
bu israf,
dehşeti
bu israfın..


1 yorum:

  1. Farklı bir bakış olmuş..bazı çok değerli insanlarda kırıklar krgınlıklar yüzünden çekiyor kendini..sefillere kalıyor ortalık, ve acımasızlar duygu katilleri çoğalıyor..

    YanıtlaSil